Koffie hoef ik niet. Je weet tegenwoordig niet wat ze er allemaal in mikken’, zegt de vrouw. ‘En een koekje al helemaal niet’. Ellen, (mede)gastvrouw kijkt wat beduusd. Dat begint lekker. De vriendin van de achterdochtige vrouw blijkt gelukkig een stuk minder negatief en drinkt gezellig een kopje met ons mee. Zij lijkt juist blij met een positieve noot. Aan ons tafeltje komen de dames niet, ze blijven op het bankje achter ons. Maar toch, onze eerste klantjes. Gezellig. De zon breekt door.
Vivianne reageert vrolijk op onze vraag of ze trek heeft in een bakje koffie. Zij neemt plaats aan ons gedekte campingtafeltje. De eerste bezoekster die zonder vraagtekens boven haar hoofd aanschuift. Nee, achterdochtig is ze zeker niet, juist open en blij verrast. Wauw, wat bijzonder eigenlijk, gezien de reacties tot nu toe. Raar maar waar. Vivianne illustreert haar ontbrekende achterdocht met een prachtig verhaal. Niet lang geleden belde er iemand midden in de nacht bij haar aan. ‘Ik deed gewoon de deur open en een heel aardig uitziende jongen zei: ‘mijn vogeltje zit op uw balkon. En ik geloofde het meteen.’’ Uiteindelijk bleek de parkiet inderdaad midden in de nacht ontsnapt en zat bij het raam van Vivianne uit te rusten. Hahaha, over vertrouwen gesproken!
Een man, onderweg van Antwerpen naar Groningen komt erbij zitten: ‘Ik zoek een tafelgenoot om een kip te eten in de Witte de Withstraat, dan kan ik mijn kortingsvouchers optimaal besteden. Het mag ook kip piri-piri zijn.’ Twee feestvierende mannen – het is bevrijdingsdag – gaan voor hem op zoek naar de ideale tafelgenoot. Het wordt steeds gezelliger. Een heel team van een werkvoorzieningsproject schuift aan, en ook de taxichauffeur wordt gelukkig van ons oppeppende middel.
Stoelen van de CoffeeCompany, Koekjes van Buiten op de Binnenweg, de tafel van Hamid en thee van Ellen. Mooie bijdragen aan de tweede #Koffievoorgeluk. Bovendien hebben we een toezegging om volgende week bij Fouad, van de voedselbank, koffie en koekjes op te kunnen halen. Superrrr.
