Koffie voor Geluk & Stroop willen de buurt een beetje mooier maken en bouwen vanaf maart 2016 maandelijks een gezellig terrasje op straat, op willekeurige plekken in de wijk. We nodigen buurtbewoners en voorbijgangers uit voor een kopje koffie, een stroopwafel en een gesprek over de plek. Dit keer: Mathenesserweg 128A. Een schitterend pandje, dat al jaren leeg staat. Welke herinneringen roept deze plek op? Wie heeft er gewoond of gewerkt, of wat zou ermee moeten gebeuren?
Niet lang geleden kwamen ze in de wijk wonen. Het waren buren en nu ook vrienden. Jonge creatieve mensen die heel veel lachen. Vol met frisse ideeën. En veel zin ook, om er iets van te maken. Het leven in deze straat, de wijk, het is allemaal één grote ontdekkingstocht. Op ons terras is het koud. De koffie helpt, want die is warm. En lachen helpt ook. Er valt zo veel te ontdekken waar je om kunt lachen. Van die vage ondernemers, taalfouten in de reclameborden, het eten uit alle windstreken. Leuk juist joh, dat multiculturele. Van alle nare dingen merken ze niet veel. Een groot afhaaldiner met eten van alle tentjes uit de buurt zou leuk zijn. Een goeie friettent met Raspatat is niet te vinden. Is dat een goed idee voor dit pand? Het staat toch zeker al drie jaar leeg.
Twee werelden. Die van de nacht en die van de dag. Van de overkant en van hier. Van zij en van wij. Je bent een crimineel of een bewoner. Er zitten kogelgaten in de muur, zegt de buurvrouw. Tijdens het schietincident in oktober vorig jaar stond ze met haar kinderen op straat. Op een beneden verdieping wil ze nooit meer wonen. Tegenwoordig bellen zij de politie niet meer. Ze weten hoe het schieten klinkt. Soms is het gewoon even heel hef-tig. En toch wonen ze hier met plezier. Al tientallen jaren. En in al die jaren dat ze hier wonen hebben de bewoners van dit blok huizen veel aan elkaar gehad. Het is een hechte groep bewoners. Vroeger was het een chique straat. De notabelen woonden er graag. Toen reed de tram er ook nog doorheen. En je had er hele gewone winkels.
Een Marokkaanse man vertelt dat er in dit pandje altijd een slagerij zat. Oh? Maar het pand ziet er van binnen zo kantoor-achtig uit. Ja, heel even was het een vertaalbureau. Maar daarvoor was het echt een slagerij zegt een andere buurvrouw. Zelfs héél, heel lang. De slager zat altijd op een krukje pal voor de deur. Als er een klant kwam, dan liep hij met je mee naar binnen. Haar moeder weet nog wat er daarvoor inzat. Een visboer. Zelf hadden zij toen nog een drogisterij in het pand ernaast. Die winkel is nu omgebouwd tot woonhuis. Zeventig jaar woont de vrouw er nu, op de Mathenesserweg. Haar dochter woont erboven.
De mensen staan te wachten bij de pinautomaat. Verbazing. Je ziet ze denken. Wat doen ze daar op dat terrasje? Ja koffie drinken mevrouw. Komt u er ook bij? Een buurvrouw vertelt verder. Aan de overkant, bij Durum Evi, zat vroeger een wasserette/stomerij. Die meneer was ook heel oud. Nadat zijn vrouw overleden was, gebruikte hij de winkel als zijn woonkamer en wachtte dan op mensen die hun kledingstuk kwamen stomen. De ABN AMRO sluit in april zijn deuren. Daar maken ze zich wel zorgen over. De buren vinden trouwens dat er van dit pandje het beste een woonhuis gemaakt kan worden. De aanloop is er niet. Dus ja. Nee, zoals vroeger wordt het niet meer. En toch is het er goed toeven. Ieder in een eigen wereld.
